Geplaatst op

Faits divers

De afgelopen weken was ik bezig met het Project der Projecten en werkte voor mijn gevoel 24/7. Dat was niet echt zo, want ik weet inmiddels dat niet slapen en helemaal geen ontspanning erg nare gevolgen heeft. Maar ik leefde wel 24/7 in het wereldje van Will Smith (& Mark Manson) en heb in mijn mailbox denk ik nu zo’n 57383930 WS-gerelateerde mails. (We werkten er met z’n vieren aan.) Omdat ik tussendoor nog wel een deel van de krant en een paar nieuwsbrieven las, stort ik hierbij wat weetjes, losse zaken en een paar links op mijn blog. Want het is wéér veel te lang stil geweest hier. [Lees verder]

Geplaatst op

Internationale vrouwendag

Lissabon 2017 (zie voetnoot)

Ja, ik weet dat dat niet vandaag is, maar ik was er op 8 maart niet mee bezig. Toch volgt hier een lijstje van ‘vrouwenzaken’ die me afgelopen weken opvielen. De aanleiding vormde een app-gesprek tussen mijn zussen. Zus 1 had een mooi naaktschilderij gemaakt. Zus 2 merkte op dat het haar aan kunstenaar Bob ten Hope deed denken, maar dat ze dit mooier vond omdat het met een vrouwelijke blik was geschilderd. De verhouding heup-taille was bijvoorbeeld realistischer. Hun gesprek zette ergens in mijn achterhoofd iets ‘aan’, waardoor ik met de female gaze het nieuws las. [Lees verder]

Geplaatst op

Het bruidssyndroom (2)

Ingrid Fetell Lee, die ik hier al eerder heb genoemd, wijdt in haar boek Vrolijkheid een hoofdstuk aan feestvieren en rituelen. Het allerbelangrijkste aan zulke momenten is de verbondenheid en het samenzijn, iets waar we door covid-19 waarschijnlijk steeds meer naar snakken. Bruiloften zijn natuurlijk bij uitstek voorbeelden van al het moois en fijns dat gezamenlijke ceremonies kunnen oproepen. Lee geeft het voorbeeld van corsages en bijpassende kleding van bruidsmeisjes als voorbeeld van hoe zo’n gevoel van saamhorigheid wordt versterkt. Voetbalshirts en -sjaals werken misschien ook wel op die manier. Bij grote bijeenkomsten kan er zelfs een euforisch gevoel van saamhorigheid ontstaan. [Lees verder]

Geplaatst op

Het bruidssyndroom (1)

We zouden vandaag trouwen. Allebei voor de tweede en hopelijk laatste keer. Alleen toen kwam corona, en de (al dan niet intelligente) lockdown van Nederland en Frankrijk. Maar goed, we hadden toch geen sprookjesbruiloft met een paar honderd van onze beste vrienden gepland, dus we hebben de datum gewoon verplaatst.

Leeswaarschuwing: dit worden geen rozewolkstukjes, maar eerder twee minitirades. Ik schreef een tijdje geleden in een mail aan mijn verloofde, Martin dus: ‘Flikker toch op met dat bruidsgedoe!’ Dat was niet aan hem gericht, en dat is geen standaardtaal voor mij, maar had te maken met de zoveelste vraag over wat ik op De Grote Dag zou dragen. [Lees verder]