De afgelopen weken was ik bezig met het Project der Projecten en werkte voor mijn gevoel 24/7. Dat was niet echt zo, want ik weet inmiddels dat niet slapen en helemaal geen ontspanning erg nare gevolgen heeft. Maar ik leefde wel 24/7 in het wereldje van Will Smith (& Mark Manson) en heb in mijn mailbox denk ik nu zo’n 57383930 WS-gerelateerde mails. (We werkten er met z’n vieren aan.) Omdat ik tussendoor nog wel een deel van de krant en een paar nieuwsbrieven las, stort ik hierbij wat weetjes, losse zaken en een paar links op mijn blog. Want het is wéér veel te lang stil geweest hier. Binnenkort wel weer verse kattenfoto’s want ik ga na precies een heel jaar voor het eerst weer naar Autun!
Alle ellende in de wereld (overstromingen, Afghanistan, orkanen en aardbevingen, de eventuele aanstaande coronagolf zoveel) hielp soms om het gewicht van de vertaalklus te relativeren. Wat ik niet wist en wat ik tijdens een slapeloze nacht via de radio opving: een van de functies van monniken bestond eruit dat zij moesten bidden voor de rest van de mensheid omdat werkende mensen daar geen tijd voor hadden. 🤔💭
Een los citaat (ik ben helaas kwijt waar ik het oppikte): living in the rear-view mirror causes crashes. Oftewel: laat het verleden los. Makkelijker gezegd dan gedaan. En nee, daar schrijf ik nu niet even snel een wijs blogstukje over. Maar wel een link naar dit artikel uit Psychologie Magazine over de vraag of je je karakter kunt veranderen. “… volgens sommige psychologen is onze persoonlijkheid al rond ons vijfde ‘uitgehard’. Anderen stellen dat het tot en met de puberteit nog alle kanten op kan, maar dat mensen halverwege hun twintigste toch wel hun definitieve karakter te pakken hebben.” Met ook meteen mijn observatie dat het me steeds vaker opvalt dat zo’n 80 procent van de vrouwen die ik goed ken dan wel niet ken maar heel kort spreek, rondloopt met bijna allemaal dezelfde onzekerheden en overtuigingen over zichzelf. Misschien is het Big Five-model (zie artikel) bepalender dan ik altijd heb gedacht. Met meteen ook een terzijde: mijn nichtje blijkt opeens geen even grote introverteling meer te zijn als ik?! (Gratis tip: sommige therapie kan echt wonderbaarlijk zijn!)
Ingrid Fetell Lee heb ik hier vaker genoemd (omdat ik haar leuke boek Vrolijkheid heb vertaald en haar blog nog steeds volg). Hoewel ik afgelopen maand soms bijna huilend over straat liep door de stress en ik juist als ik me zo voel geen behoefte heb aan tips als ‘koop bloemen en zorg voor een fel kleuraccent in de slaapkamer’, werken sommige van dit soort tips, zoals ‘change the scenery’ toch soms… misschien… een héél klein beetje.
Dan las ik dit Ted-artikel nog, over alle ballen in de lucht moeten zien te houden, iets waar die 80% waar ik het net over had allemaal last van heeft. Inclusief een oefening die ik ook ooit van een psycholoog moest doen. Wat gebeurt er als je een balletje laat vallen? Wat is het ergste wat er kan gebeuren? In mijn geval kwam ik erachter dat de kans dat ik zonder kat (of lieve hond) dakloos onder een brug beland zónder iemand die nog om me geeft, toch echt vrij klein is. Oftewel: geloof niet alles wat je gedachten je wijsmaken. Je kunt het best lange artikel trouwens schuin doorlezen; voor sommige mensen zal het te Amerikaans zijn. Ik herkende er de “fucks geven” van Mark Manson in, de auteur die ik nu al twee maal in recordsnelheid heb moeten vertalen.
En weer eens een lifehack, en weer uit de NRC: Als je net als ik soms heel lang zit te klooien om een draad in een naald te krijgen, schijnt daar een truc voor te zijn. “Leg de draad op je hand, beweeg het oog er een paar keer overheen, en de draad komt er vanzelf door. Of gebruik een tandenborstel.” Ik heb zelf eh… nog geen tijd gehad om het uit te proberen.
Het gebed van monniken en anderen maakte hen tot
Frequentiehouders, ze hielden de Lichtenergie hoog
en herstelden zo het evenwicht in de wereld.
Hoewel dit niet in de krant staat zijn er ook nu talloze
Lichtdragers die ongezien hun onmisbare werk doen.
Kies als het lukt, bewust je focus: waar voel ik me goed bij (licht energie).
Dat heeft invloed op alles, wat weer door werkt.
Houdt goede moed, vrouwen! Karakter is niet alles!
Ik ervaar bij het ouder worden, 82😊
al jaren een duidelijke innerlijke verandering ten goede
die de door het moeizame levensbegin ontstane neuroosjes,
rustig leert te hanteren
in een milde holding environment/koestering.
Dank je wel, Anne! ❤ Ik moet meteen ook denken aan de uitspraak (van wie?) ‘look for the helpers’.
Ik mail je later even, maar dat wist je al.
Het verleden loslaten, ga er maar aan staan. Dus ineen variatie op weer een andere levenswijsheid (over ouderschap): je hoeft het verleden niet los te laten, maar je kunt wel proberen het anders vast te houden.
O, dat vind ik een mooie! Dank je wel!
En zeer toepasselijk voor mij deze week, omdat ik er na vijftig jaar achter kom dat ik in staat ben voor twee erg lieve tienermeisjes te zorgen, en het nog leuk vind ook!