Ja, ik weet dat dat niet vandaag is, maar ik was er op 8 maart niet mee bezig. Toch volgt hier een lijstje van ‘vrouwenzaken’ die me afgelopen weken opvielen. De aanleiding vormde een app-gesprek tussen mijn zussen. Zus 1 had een mooi naaktschilderij gemaakt. Zus 2 merkte op dat het haar aan kunstenaar Bob ten Hope deed denken, maar dat ze dit mooier vond omdat het met een vrouwelijke blik was geschilderd. De verhouding heup-taille was bijvoorbeeld realistischer. Hun gesprek zette ergens in mijn achterhoofd iets ‘aan’, waardoor ik met de female gaze het nieuws las. Het lijkt misschien alsof ik uren heb zitten turven. Dat is niet zo. Dit zijn allemaal kwesties die onlangs in het nieuws waren. De volgorde van het lijstje is ook volstrekt willekeurig.
- Zo kwam manterrupting vlak voor de verkiezingen voorbij. Blijkbaar had minister Bijleveld in een talkshowprogramma verteld dat Mark Rutte tijdens de ministerraad vrouwen vaker onderbreekt. Daarop volgden verhalen van andere vrouwen uit het kabinet. De twee vrouwelijke VVD-ministers (toeval?) zouden het geschetste beeld niet herkennen. Nu dacht ik dat manterrupting pas sinds, gokje, vijf jaar een bekend verschijnsel is, maar het eerste onderzoek naar manterrupting was in 1975! (bron: Volkskrant).
- Ik las in diverse media over de hoeveelheid seksistische drek die (politiek actieve) vrouwen op sociale media over zich heen krijgen. Een van de interviews met Sigrid Kaag (#kutkaag), dat onder meer ging over de al dan niet gelijke behandeling van mannen en vrouwen, leidde vervolgens tot een socialemediastormpje over haar zichtbare knieën (?!). En hoewel ik idioot mag lijken dat ik zoiets oppik: ik vond dat ze op de foto bij het interview een mooie jurk droeg. (Niet eens de dure jurk van een van de debatten, waar blijkbaar ook ophef over was!?) Haar blote knieën waren me niet opgevallen, maar blijkbaar mag je als vrouw van een zekere leeftijd je knieën niet op deze manier laten zien. (Ik verzin dit niet. Zijn dit ‘first world problems’ midden in een pandemie, of zijn mensen gewoon gek.)
- Sharon Stones verhalen over wat er op de set van Paul Verhoeven daadwerkelijk gebeurde rond de beroemde scène in Basic Instinct. Maar ook over het voorstel van een regisseur dat ze met haar tegenspeler naar bed zou moeten omdat dat goed zou zijn voor de ‘on screen chemistry’. Waarop zij antwoordde: “It was my job to act and I said so.”
- De moord op Sarah Everard in Groot-Brittannië. Wat me ook de kennis opleverde dat blijkbaar heel veel vrouwen ’s avonds met een sleutel tussen hun vingers over straat lopen. Ik doe dat soms ook en heb mezelf talloze malen afgevraagd wat ik ermee zou kunnen uitrichten, maar ook dat is iets wat veel vrouwen zich afvragen. En toch doen we het:
- Een artikel in de Volkskrant over femicide. Met de cijfers dat er in Nederland elke tien dagen een vrouw sterft als gevolg van huiselijk geweld, en dat ‘in meer dan de helft van de gevallen de partner of de ex van de vrouw de (vermoedelijke) dader was (bij mannen is dat 4 procent).’ (Ik heb deze cijfers niet gefactcheckt, terwijl ik tegenwoordig vaker op mijn hoede ben voor statistische gegevens en onderzoeksresultaten, zoals ik hier eerder al eens schreef.)
- Allerlei nieuwsartikelen over abortus. (Gaan we terug in de tijd of zo?) Onder meer over het feit dat het in Nederland nog steeds in het Wetboek van Strafrecht staat. Maar ook over een wetsvoorstel om de verplichte 5 dagen bedenktijd af te schaffen, terwijl de ChristenUnie die zelfs wil uitbreiden voor een abortus na een verkrachting.
- Een indringend artikel van een vrouw die zeventien jaar nadat haar naaktfoto’s op de middelbare school en internet (GeenStijl) rondgingen, vertelt over haar lange zoektocht naar het hele gebeuren. Waarbij ze zelfs contact opneemt met degenen die daar destijds voor verantwoordelijk zijn geweest.
- En dan nog een bijzonder akelige combinatie van misogynie, racisme én religie: de moord in Atlanta op 16 maart 2021. Zoals Volkskrant-correspondent Michael Persson het optekende: de dader ‘zou bang zijn geweest om vanwege zijn seksuele escapades “uit Gods genade te vallen”.’
Ik heb niet op Kaag gestemd, maar ik ben blij dat veel vrouwen (en mannen) dat wel deden. En mocht iemand die dit leest vaak te maken krijgen met manterruptions, neem powervrouw Kamala Harris dan als voorbeeld: I’m speaking.
Voetnoot van de fotograaf: De spanning van dit beeld schuilt volledig in het hoofd van de kijker, d.w.z. in onze kennis van de wereld. De vier mannen waren in werkelijkheid willekeurige voorbijgangers die het beeld in liepen toen ik de tunnel met Annoesjka wilde fotograferen.
