Voor mijn gevoel heb ik jarenlang slecht geslapen. Dan heb ik het niet over een paar nachten achter elkaar te kort slapen of steevast doodmoe wakker worden door de wekker. Nee, slecht slapen in de zin dat het mijn functioneren en stemming negatief beïnvloedde. Toen ik het er laatst met iemand over had, wist ik tot mijn verbazing niet eens meer of het nou werkelijk wel écht zo lang had geduurd. Had ik het niet zwaar overschat omdat het voor mij een trauma is geworden? Dat woord ‘trauma’ gebruik ik overigens niet licht. Hoe dan ook vermoed ik dat slapen voor mij altijd een teer punt zal blijven en dat ik de angst voor het wakker liggen nooit meer helemaal kwijtraak. [Lees verder]
