Fruitvliegjesbrein

Weer al maanden aan het denken: doe nou ’s weer eens een blogje! En dan komt het er niet van. Ergens staat een stukje in de steigers over de Trevor Noah-prijsuitreiking in het Paleis op de Dam vorig jaar. Maar nu eerst maar eens een inkijkje in mijn brein op sommige dagen. Of het de overgang is – waar ik tegenwoordig alles de schuld van geef, geen idee – maar het is best wel irritant vind ik zelf. En vooral doodvermoeiend. Over de overgang heb ik al vier andere blogjes geschreven in mijn hoofd en er vooral veel over geappt en gemaild met vriendinnen en zussen. [Lees verder]

Jezelf blij denken (versie 2)

Dit is een geüpdatete versie van een eerder blogstukje van mei, dat ik later heb weggehaald om redenen die ik nog weleens uitleg (iets met duiven). De tekst is onveranderd (op de allerlaatste twee alinea‘s na), dus als je dit toen al gelezen had, verder staat er niks nieuws in. De foto is wel nieuw – vers van de Autunese beeldredactie!

Eind mei 2023: Zoals de meesten die hier meelezen volgens mij weten, kreeg ik in april alsnog corona. Helaas bleek ik dus toch niet immuun te zijn, hoewel ik dat inmiddels eigenlijk wel een beetje was gaan denken omdat ik nog maar héél weinig mensen kende die het niet hadden gehad. [Lees verder]

Luisteren i.p.v. lezen (oftewel: De zomer van het oogprobleem)

Schrijven is een vak. Uitstellen ook. In het tweede ben ik duidelijk beter dan het eerste. Ik ga dit stukje nu eindelijk weer eens afschrijven omdat het al maanden op mijn to-dolijstje* staat. Ik heb WordPress al een stuk of tien keer geopend en dan ging ik weer iets anders doen of dan kwam er iets tussen, en dan was de dag alweer voorbij. (En ja, dat ging ook zo voordat ik weer een grote boekvertaling op mijn bureau had liggen.) Ik wilde het stukje eigenlijk ook dicteren omdat ik bijna de hele zomer met een naar oogprobleem zat. (Iets weten over glasvochtloslating? [Lees verder]

Faits divers aflevering zoveel

En alweer een blogje waarbij ik mijn kritische zelf even op het balkon heb gezet, en dus gewoon wat lukrake zaken mág melden. Zonder doorwrochte psychologische bespiegelingen. Helaas had ik dit door ChatGPT willen laten schrijven, als test, maar toen zag ik dat Elon Musk daar deels mee te maken heeft/had en de site bleek overbelast. Dus nu doe ik het zelf maar weer. O, en er wordt al geroepen dat het programma ook voor creatieve vertalingen handig zou zijn… ?! Voor geïnteresseerde collega’s: hier en hier twee visies op het gebruik van ChatGPT, met dank aan Percy Balemans. Mij lijkt het vooralsnog sterk dat mijn werk door AI wordt overgenomen, maar ik was wel echt nieuwsgierig wat zo’n programma zou fabriceren bij wijze van Annoesjka-blogje. [Lees verder]

Achterstallig onderhoud

Ik heb weer veels te lang niets geschreven. En het is niet alsof ik nooit iets doe of bedenk. Maar het dan ook nog geordend opschrijven, hè. En vooral toch ook wel een beetje thematisch. Omdat ik maar weer eens mild en compassievol het nieuwe jaar in ga, nu eens gewoon een totaal hak-op-de-tak-blogje met allemaal losse dingen die me de laatste tijd bezighielden of opvielen.

Allereerst had ik het met een van mijn psych-zussen over het mooie woord geluksdruk* uit een artikel in Psychologie Magazine. Het is niet nieuw – bekende Vlaamse psychiaters roepen het al veel langer – maar even een korte samenvatting. [Lees verder]

New York #3 observations

It’s been a long while, but I’m still very focused on American news, and not only because of the midterms. What is it about the US that continues to fascinate me? And why do I continue to read newsletters from people like Mark Manson (okay, translated him, yes – plus I think his writing has become better and more interesting), Mel Robbins (I kind of wish I had translated her 5 Second Rule), Ingrid Fetell Lee (translated her book as well; I’ve often mentioned her here and I actually hope she writes a second book), NYC-based Anne Kadet (really wish I could write like her) and Michael Estrin (sometimes hilarious, and certainly always surprising and totally different from anything Dutch I read), and Gretchen Rubin, who isn’t even a psychologist, like I thought, and I also wrote about her here. [Lees verder]

Camping in upstate NY

ps. This photo was not posed. I really was just catching some rays and reading my book.

Right, time for the second blog about our trip to the States, also to stress that despite of what is happening in that country (Roe vs Wade, gun laws, shootings, the Jan. 6th hearings, and other very nasty stuff), most Americans are good, kind and reasonable people. (Thank you for that message, Bonnie!) And I do specifically want to mention that, because I’ve recently been hearing people saying things like this again: “Oh, I would never want to go to the USA”, or “I could never live in that country.” [Lees verder]

(Upstate) New York

Yes, another blog post in English! Because it’s about the US and because I just kind of like, felt like it. (Americans still use ‘like’ a lot!) The long silence here partly has to do with the eighth book by Simon Beckett I translated, for which I had a bit of a tight deadline, but mostly with the war in Ukraine. It felt stupid to be writing about petty navel-gazing issues when all that was going on. And yes, unfortunately it’s still going on. But then we even went to the U.S., a trip we planned in October 2021, to combine Martin’s research with pleasure. [Lees verder]

Afprijzingsanxiety

Deze site is meer een soort hobbypsych-blogje aan het worden besef ik, hoewel ik nog steeds zuinig leef en daar ook van alles over zou kunnen zeggen. Meteen dan ook maar even doen:

In het kerstblaadje van de Jumbo-supermarkt las ik laatst over een familie die hun tweedekerstdagdiner met allemaal afgeprijsde spullen maakt, waarbij ze maximaal 10 euro per persoon mogen uitgeven. Echt iets voor mij! (als ik aan kerstkoken deed). Dat deed me denken aan de tijd dat ik als student bijvoorbeeld de dag na Sinterklaas naar de Bijenkorf ging voor kapotte speculaasbrokken en truffels. (Ja, dat was toen een heel ander soort winkel dan het nu is. [Lees verder]

Filmtherapie

Wie wil dat nou niet? Vorige week keek ik naar dit geweldige filmpje. Ze analyseren de film Inside Out, een Pixar-animatiefilm over het gevoelsleven van een klein meisje dat moet verhuizen. De psycholoog en filmmaker voeren aan de hand van scènes uit de film een gesprek over allerlei zaken. Zoals wat er in je hoofd gebeurt bij een depressie (dan doen de ‘knoppen’ in je hoofd het niet meer), dat depressief zijn niet gaat om wilskracht en om gewoon even beter je best doen. Over waarom verdriet nodig is voor geluk.

Ze hebben het ook over overgangsrituelen tussen verschillende activiteiten. [Lees verder]