Auteur: Annoesjka

Geplaatst op

Nieuwe gewoonten kweken (1)

Gedragsverandering is hondsmoeilijk – ik parafraseer hier denk zo’n beetje alle deskundigen die daar verstand van hebben. Dit blog gaat onder meer over minimalisme-gerelateerde zaken. Als je iets wilt bijdragen aan het milieu en/of je spaarrekening, is het handig om te weten hoe je een nieuwe gewoonte kweekt of een oude doorbreekt. Bij mij kan dat van alles zijn, van niet snoepen na het avondeten (nog niet gelukt) tot meer bewegen (deels gelukt) tot minder werken (voor het eerst in jaren gelukt). Hieronder een paar inzichten die mij hielpen.

Zoals op dit blog al eerder besproken, ben ik vrij streng voor mezelf en worstel ik met van alles. [Lees verder]

Geplaatst op

Gratis en voor niks?

  • bloemen Bloomon

‘There are many things we will give freely that we wouldn’t allow others to buy from us.’ – Gretchen Rubin

Veel van de beste dingen in het leven zijn gratis, las ik laatst in de Intermediair, die online lang niet zo saai is als de papieren versie van na mijn studie, maar het kan ook het tijdschrift Flow zijn geweest. Denk aan een ommetje maken door het bos (en een hert zien!), een mooie zonsondergang, samen cocoonen op de bank – de lijst is eindeloos.

Ik ga hier absoluut niet verkondigen dat geld niet gelukkig maakt. Wel dat geld besparen mij een kick geeft, en dat dat ook wel moet als ik boeken wil blijven vertalen. [Lees verder]

Geplaatst op

‘Lekker genieten hoor’

Martin en ik waren een paar jaar geleden voor een mini-vakantie in een hotel waar we halfpension hadden geboekt. Voordat je nu ophoudt met lezen omdat ‘halfpension’ iets voor senioren is: het hotel ligt zelfs voor Nederlandse begrippen in the middle of nowhere en we hebben allebei geen auto. Hoewel we er vooral ook heen gingen om te wandelen, is een uur door het donker lopen voor een slechte pizza niet ons idee van vakantie.

We aten een paar avonden in het restaurant en werden bijna altijd bediend door dezelfde hartelijke serveerster. Alleen konden we na een tijdje ons lachen niet meer inhouden omdat ze ons bij elke gang steevast ‘lekker genieten hoor’ toewenste. [Lees verder]

Geplaatst op

Stookschaamte

Goed, dan nu toch maar eens echt met de billen bloot. Ik heb namelijk een behoorlijke afwijking, te weten: de kamerthermostaat staat op een stand die bij de meeste mensen alleen ’s nachts acceptabel zou zijn.

Mijn broer bouwde in zijn studentenkamer in de winter een soort tent om zijn kachel heen en hanteert ook tegenwoordig voor zijn gezin een zeer eh… strikt stookbeleid. Mijn oudste zus kan haar stekels enorm opzetten wanneer de verwarming bij haar eigen bedrijf door anderen te hoog wordt gezet. Bij mijn andere zus is het thuis altijd heerlijk warm. Dus tja, zoals ik al schreef: ik heb een behoorlijke afwijking en de vraag of mijn genen of opvoeding daar nu wel of niet debet aan zijn, is voor Martin (die uit de vorige post) als hij in Nederland is wat minder belangrijk dan de aanwezigheid van fleecedekentjes. [Lees verder]

Geplaatst op

Corona-etiquette

Marktplein in Autun

Het voelt toch wat raar om hier niet ook iets te zeggen over corona nu zelfs ik meer aan huis gekluisterd ben dan normaal. Ik kan het originele plaatje vanwege copyright niet posten, maar deze tekst staat op dit moment bij mijn Whatsapp-account:

When you find out your daily lifestyle is actually called quarantaine.

De situatie waarin we ons nu bevinden ervaar ik als een onwerkelijke droom, en toch ben ik (verdacht?) rustig. Toen ik zo’n drie weken geleden aan dit stukje begon, schreef ik dit:

Het advies van deskundigen luidt al een tijdje: was je handen goed, hoest in je elleboog en schud geen handen. [Lees verder]

Geplaatst op

De stille kat neemt het woord

vulpen schrijven blog

We leven in een tijd van overvloed. Bij de gemiddelde supermarkt liggen vijftig soorten repen chocola en in Michel Houellebecqs laatste boek Serotonine worden veertien soorten hummus opgevoerd. Wat mij betreft kan er van die twee dingen niet snel te veel zijn, hoewel ik er ook keuzestress van krijg. Alleen kan de mens niet goed omgaan met overvloed. Bij een zak chips of M&M’s zorgen de suiker, het zout en de bite ervoor dat je blijft dooreten, maar dan komt ons reptielenbrein ook nog eens om de hoek kijken. Dat is het oudste deel van onze hersenen, dat in de oertijd is gevormd en erop gericht is te pakken wat je pakken kunt. [Lees verder]