Filmtherapie

Wie wil dat nou niet? Vorige week keek ik naar dit geweldige filmpje. Ze analyseren de film Inside Out, een Pixar-animatiefilm over het gevoelsleven van een klein meisje dat moet verhuizen. De psycholoog en filmmaker voeren aan de hand van scènes uit de film een gesprek over allerlei zaken. Zoals wat er in je hoofd gebeurt bij een depressie (dan doen de ‘knoppen’ in je hoofd het niet meer), dat depressief zijn niet gaat om wilskracht en om gewoon even beter je best doen. Over waarom verdriet nodig is voor geluk.

Ze hebben het ook over overgangsrituelen tussen verschillende activiteiten. Een van hen laat zijn kinderen mediteren nadat ze hebben gegamed of een film hebben gekeken, om van de ene wereld weer in de normale te kunnen stappen. Dat gaat misschien wat ver, maar eigenlijk doe ik dat zelf ook, door miniritueeltjes voor en na mijn werk. Mijn zus gebruikt haar fietstocht van en naar haar werk daarvoor.

Onze spiegelneuronen bleken het trouwens ook nog uitstekend te doen ontdekten we van elkaar. De filmmaker vertelt op een gegeven moment dat zijn eigen kleuter door Inside Out nu via de gele en blauwe ‘memory orbs’, die voor blijdschap en verdriet staan, kon verwoorden hoe ze haar verhuizing naar Los Angeles (en zelfs weer terug) had ervaren. (Voor mensen die dit niet weten: wij hebben vroeger ook wat lastige verhuizingen meegemaakt.)

Het ging ook over dromen. Niets opzienbarends of nieuws, maar dat dromen niet altijd willekeurig zijn en soms wel degelijk gaan over dingen die je verdringt of waar je nog iets mee moet. En ja hoor, die nacht droomde ik direct over de erfenis van mijn vader. De nacht erna een halve nachtmerrie over mijn ex. De nacht daarna weer over mijn vader. En zo ging het nog een paar nachten vrolijk door. Afgelopen nacht droomde ik gelukkig weer gewoon over een kattenoppaszoeksite.

Ten slotte nog een tip (geen lifehack van de maand), met een korte inleiding. Ooit vertaalde ik het boek van Nobelprijswinnares Malala, en daaruit is één uitspraak me altijd bijgebleven: ‘It is my belief God sends the solution first and the problem later.’ Ik heb dit al een paar keer in mijn leven meegemaakt, maar hierbij een heel prozaïsch voorbeeld van hoe dat werkt. Nathalie zei laatst en passant iets tegen Martin over tea tree als mondspoelmiddel. Mijn oren spitsten zich omdat ik tea tree sowieso een half wondermiddel vind, maar deze toepassing nog niet kende. Een dag later had ik bij een kies opeens een nare, pijnlijke open plek in mijn tandvlees. Ik heb drie dagen met water + drie druppels tea tree gespoeld – en ja, oké, af en toe ook op rauwe knoflook gezogen (handig zo’n covidcocon), en dat werkte! Voor iemand die zonder aanwijsbare reden een hekel heeft aan (tand)artsen was dit dus echt een fijne oplossing van god.

5 antwoorden op “Filmtherapie”

  1. Dank je wel, leuk filmpje! 10:58: ‘One of the reasons why they have to do that [mediteren], is because maybe they’ve eaten what they shouldn’t’ ;).

    Over spiegelneuronen: dit is een leuk experiment dat laat zien dat emoties eigenlijk (ook) non-verbale communicatie zijn, de visual cliff.

    https://www.youtube.com/watch?v=p6cqNhHrMJA

    En Mark Solms, door Maarten vertaalt, zegt zelfs dat emoties je bewustzijn vormen!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.