Wel of geen chocola vandaag

Het is inmiddels al middag. Ik begon de dag met allerlei goede voornemens, die ik me gisteravond deels had ingeprent. Alleen krijg ik nog geen schouderklopje van mezelf. Want ik heb om te beginnen geen ochtendyoga gedaan. Ik had weer eens een goed filmpje zien voorbijkomen en ik pakte voor het slapengaan als extra visueel geheugensteuntje mijn ene yogaboek uit de kast.

Alleen werkte dat dus niet. Het zit wel in mijn systeem om ’s ochtends uit te kijken naar koffie en daarna pak ik ook graag mijn mobieltje, maar yoga heeft het nog lang niet zover geschopt. Goed, boeiuh, zou ik kunnen denken als ik wat jonger was geweest.* Maar ik heb ook al geen faceyoga gedaan. Schrik niet! Dat bestaat echt en is een bevlieging van me nadat ik het bestaan ervan ontdekte via een nieuwsbrief van Loveli** en dacht: hé, als dat voorkomt dat ik straks hangwangen en onderkinnen krijg…  Het is volgens mij oorspronkelijk Japans, dus succes gegarandeerd voor de groeiende schare mensen die aan bosbaden, ikigai en Marie Kondo doen.

Goed, dus géén yoga, maar ik heb wel al 1481 stappen gezet, zonder ochtendwandelingetje en ik woon niet opeens op een landgoed. Dat ommetje komt ter sprake in een volgend slaapstukje, maar omdat ik er nog niet over uit ben of ik nu wel of niet productiever ben als ik eerst even naar buiten ga, is dat evenmin een vaste gewoonte. Maar toch een schouderklopje – belonen schijnt beter te werken dan straffen – want ik wandel wel veel vaker dan voorheen.

En oké, het is misschien geen verdienste van mezelf, maar ik heb zowaar uitgeslapen. Ik was pas na 9 uur wakker, wat bijzonder is omdat ik door heftige (corona?)dromen sinds een tijdje juist vroeger wakker word. Soms zelfs afgrijselijk vroeg. Bovendien lijken de bouwvakkers die hier al sinds september bezig zijn het liefst om 7 uur met de lawaaiige klussen de werkdag te willen beginnen.

Over gewoonten aanleren en veranderen zijn héél veel boeken geschreven. Zelf heb ik er maar eentje in mijn kast staan. Door verhuizingen, kleiner wonen en minder hechten aan bezit heb ik sowieso veel minder boeken. Het tijdrovende van non-fictie vertalen, of van mijn karakter ?, is dat ik er graag van alles naast lees. En omdat ik in een vertaling Charles Duhigg tegenkwam, kreeg ik van deze aardige collega een auteursexemplaar van Macht der gewoonte. Dat bevat ruim vijftig pagina’s noten, maar voor wie wat ’toegankelijkere’ info zoekt, stuitte ik onlangs op deze leuke animatie van Gretchen Rubins Better than Before – Mastering the Habits of Our Everyday Lives.

Ik wil er een paar zaken uitlichten, maar ga dat niet allemaal in één keer doen. (Klein beginnen is mijn mantra bij het aan- en afleren van een gewoonte.) Zo heb je mensen die hun chocoladeletter met Pasen nog hebben (ik), en mensen die hem op 6 december al op hebben (ik noem geen namen, maar een paar van deze types zijn me zeer dierbaar). Rubin noemt dit Moderators en Abstainers. Ben je een Onthouder, dan werkt het niet om één stukje chocola te nemen en het daarbij te laten. Maar een Gematigde als ik kan juist niet omgaan met géén chocola in huis. Rubin schrijft zelfs dat chocoladerepen misschien wel in vierkantjes zijn verdeeld omdat je direct weet of je een Gematigde of een Onthouder bent door deze vraag te beantwoorden:

Ben jij in staat om elke dag één enkel stukje chocola te eten?

Met die gewetensvraag sluit ik dit stukje nu af. Over Rubins inzichten een volgende keer meer.

* Ik zie dat dit woord in 2007 (al) veel hits gaf, terwijl ik dacht dat het redelijk nieuw was. (Oei!)

** Linda van Loveli maakt aluminiumvrije deo die ik soms koop. Ze is superaardig (ik heb haar weleens gemaild) en ze zegt dat je magnesium binnenkrijgt door pure chocola te eten. (Dan heb je bij mij meteen al extra bonuspunten.) En er stond een naar nu blijkt ‘geheime link’ naar haar Youtubekanaal in haar nieuwsbrief. Want bij gezichtsgymnastiek gebruik je wel allerlei spieren, maar zie je er niet per se op je aantrekkelijkst uit.